حرف های دل من (کی سی وان سابق)

همه ما گاهی احمق می شویماما بیشعور نه.حالا بعضی کمتر و بعضی ها بیشتر.حقیقتش را که بخواهید احمق مجرم نیست، بیمار است.یعنی معمولاً احمق ها آگاهانه دست به حماقت نمی زنند.احمق ها بیشتر از آنکه موجب تنفر بشوند، مایه ترحمند.امابیشعور ها داستانشان با احمق ها فرق دارد.کسی که از منتهای سمت چپ خیابان، راه صد نفر را می برد تا به سمت راست برود بیشعور است.کسی که ساعت سه صبح بوق میزند بیشعور است.کسی که جلو تمام زنان مسیر می ایستد و برایشان بوق میزند بیشعور است.کسی که در خیابان باریک دوبله پارک می کند بیشعور است.کسی که شب تمام مسیر را نور بالا می رود بیشعور است.کسی که به خود اجازه مداخله در تمام کارها را میدهد و بدون تخصص و آگاهی حکم می دهد بی شعور است.کسی که مدام در حال قضاوته بیجای دیگران است بیشعور استو..این ها بیشعورند.حالا یا از نوع احمق بیشعوریا از نوع پرفسور بیشعور.احمق بودن درد ندارددرمان هم نداردربطی هم به شعور نداردبیشعوری از جای دیگری می آید.از خانه و مدرسهاز سرانه مطالعهاز خود شیفتگیاز بی وجدانیاز ناآگاهی و عدم تمایل به آگاهیاز تعصبات بیجا در هر زمینه ایبیشعوری واگیر دارد.هم درد دارد و هم حرف های دل من (کی سی وان سابق)...ادامه مطلب